Nedir bizi birbirimizde böyle değerli ve degersiz kılan,
Verdiğimiz sözlermi,
Yoksa menfi davranışlarımızmı,
(Sizce böyle bir analizi yaparsak nasıl bir sonuca vara biliriz).
Yoksa yaşın verdiği bir olgunlukmu.
Yoksa yaşanmışlığın tecrübesimi.
Oysa insan değer verdiği herşeyi birgün yitirirmiş
Ve yitirdiği herşeyi birgün özlermiş.
Bu bir ev, iş eş,babalık,arkadaşlık vs gibi sorumluluk olabilirmi
Bunları erkanına göre yaşarsak değerli olabilirmiyiz.
Kendimize bir değer katar mıyız.
Dürüstlük gerçekten çok pahalı mı yoksa bir karakter sorunumu,
Yoksa dünya telaşının insanları sürüklediği noktamı.
Yoksa çevremizde gördüğümüz düzen ve huzur bozucu davranışları (kötü) örnek almamızmı.
Kendimizi düzeltmeden birilerine kabaca sorumsuzca ve bilinçsizce yaklaşmamız onlara haksızlık yapmak değilmi.
(Hz Ali şöyle demişti
Edebin ne kadar önemli olduğunu bilseydiniz
Allah'dan sadece edep isterdiniz)
İlk bakışta kim inci kim mercan belli oluyormu
Oysa maneviyatta Allaha, Rasulune, İslam dinine iman eden müminler onlardır ki, verdikleri söze sadakat gösterirler." (Ahzab Suresi- Ayet 23).
Şu ayet,te insanlar kendini daha ahlaklı bir terbiye sahibi yapmıştır.
Günümüz çağında İslam'ın sadece ismini bilen bir toplum haline gelmiş durumdayız.
Oysa Hz Allah ne demişti bana bir adım gelene ben on adım giderim.
Uzaklaştığımız sadakatten saygıdan ve değerlerimizden bir beklenti içinde olmamız bizim için daha büyük bir utanç değilmi.
Dürüst değiliz ama dürüstlük isteriz.
Sadakatli değiliz ama Sadakat isteriz
Doğru değiliz ama
Doğruluk isteriz
Samimi değiliz ama Herşeyin samimi olmasını isteriz.
Bu toplumun ayarlarıyla oynamak bizi hangi mukaddes makama ulaştırırki.
İğneyi kendimize çuvaldızı karşıya sözünün manasını ne kadar hayatımıza nakış gibi işledik.
Cennet güzel ama kimse ölmek istemiyor.
Toplumsal değerlerimizin en büyüğü verdiğimiz sözlerdir
Söz bizim cebimizdeki kimliğimiz gibidir.
O kimlikle nasıl her yere gidebiliyorsak.
Sözümüzde bizi arkadaş eş dost iş gibi yerlerde temsil ediyordur...
Bu yüzden sözün ehemmiyetini bilelim.
Yoksa ömrümüzü kış tadında yaşarız.
Bazen soğuk bir söz bile üşütür insanları.
Hani paha biçemediklerimizin çok ucuza gittiğini görünce daha iyi anlıyor insan davranış adabını..
Bu yüzden Hepimiz Gül'ün hatırına dikene su vermişiz.
Şu şiirimle köşemize biraz daha zenginlik
Şiir severlerin yüreğine dokunmak için bir şiirle noktalıyorum.
UMUDA VEDA
Nisan Yağmurları
Islatırken umut çiçeklerini
Gri renkli bulutlar
Dağılırken semaya
Göklerde seyyah bir kuş
Gizlenir mavilerin arasına
Hasretin çaresizliği
Dokunur yürek yangınına
Özlem sancıları
Vurur şafaklarıma
Soğukta titreyen
Bir serçeye döndüm
Sele karışıp gidiyor aşklar
Kalbim yar yaralısı
Yüreğim ölümcül yaslı
Gözlerim kan revan içinde
Umuda baharın rüzgarları
esmiyor artık
Sakarya olup çağlıyorum
Murat nehri olup uzuyorum
Dicle olup akıyorum
Yaprak olup rüzgarda Savruluyorum
Varlığımın tohumu
Çorak topraklarda kurudu
Hazanın son mevsimini
Masum ömrümün
Son demini yaşıyorum...
Ya aldığım nefes gldlp gelmezse diyorum ve
Öyle yaşıyorum...